สงครามครูเสดครั้งที่ 5
สงครามครูเสดครั้งที่ 5 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ สงครามครูเสด | |||||||
นักรบครูเสดฟรีเชียนเผชิญกับหอที่ดามิยัตตาในอียิปต์ | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
John of Brienne Bohemond IV Hugh I Kaykaus I จักรพรรดิฟรีดริชที่ 2 Leopold VI Albert IV Ludwig I Louis IV † Otto I Pedro de Montaigu Hermann von Salza Guérin de Montaigu Andrew II William I พระเจ้าฟีลิปที่ 2 Henry I of Rodez † Pelagio Galvani |
Al-Adil Al-Kamil Al-Mu'azzam Al-Mujahid Al-Muzaffar Mahmud Al-Aziz Muhammad Bahramshah | ||||||
กำลัง | |||||||
ชาย 32,000 คน | ไม่ทราบ | ||||||
ความสูญเสีย | |||||||
ไม่ทราบ | ไม่ทราบ |
แม่แบบ:Campaignbox Fifth Crusade
แม่แบบ:Campaignbox Crusades Battlesสงครามครูเสดครั้งที่ 5 (อังกฤษ: Fifth Crusade) (ค.ศ. 1217-ค.ศ. 1221) เป็นสงครามครูเสด[1][2]ที่พยายามยึดเยรูซาเลมและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดคืนโดยเริ่มด้วยการโจมตีรัฐมหาอำนาจของอัยยูบิดในอียิปต์
สมเด็จพระสันตะปาปาโฮโนริอุสที่ 3 ทรงรวบรวมกองทัพครูเสดโดยการนำของเลโอโปลด์ที่ 4 ดยุคแห่งออสเตรีย (Leopold VI, Duke of Austria) และ สมเด็จพระเจ้าแอนดรูว์ที่ 2 แห่งฮังการี ต่อมาในปี ค.ศ. 1218 กองทัพเยอรมนีที่นำโดยโอลิเวอร์แห่งโคโลญและกองกำลังหลายชาติที่ประกอบด้วยกองทัพชาวเนเธอร์แลนด์, เฟลมมิช และฟรีเชียนที่นำโดยวิลเลียมที่ 1 เคานท์แห่งฮอลแลนด์ (William I, Count of Holland) ก็มาร่วม ในการที่จะโจมตีดามิยัตตาในอียิปต์ฝ่ายครูเสดก็ไปเป็นพันธมิตรกับอาณาจักรสุลต่านแห่งรัมในอานาโตเลียผู้โจมตีอัยยูบิดในซีเรียเพื่อที่ป้องกันไม่ให้นักรบครูเสดต้องเผชิญกับการต่อสู้กับศัตรูพร้อมกันสองด้าน
หลังจากยึดเมืองท่าดามิเอตตาได้แล้วนักรบครูเสดก็เดินทัพลงใต้ต่อไปยังไคโรในเดือนกรกฎาคมในปี ค.ศ. 1221 แต่ต้องหันทัพกลับเพราะเสบียงร่อยหรอลง การจู่โจมยามกลางคืนของสุลต่านอัล-คามิลทำให้ฝ่ายครูเสดเสียทหารไปเป็นจำนวนมาก อัล-คามิลตกลงในสัญญาสงบศึกแปดปีกับยุโรป
เรียกเข้าสงคราม
[แก้]ในปี ค.ศ. 1213 สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 3 ทรงออกพระบัญญัติ “Quia maior” เรียกร้องให้ผู้คนในคริสต์ศาสนจักรเข้าร่วมในสงครามครูเสด แต่ก็ไม่มีพระมหากษัตริย์และพระจักรพรรดิของยุโรปใด้ที่สนพระทัยเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับการต่อสู้กันเอง พระสันตะปาปาอินโนเซนต์เองก็ไม่ทรงต้องการความช่วยเหลือจากกลุ่มนี้เพราะเมื่อพระมหากษัตริย์นำการต่อสู้ในสงครามครูเสดครั้งที่ 2 ก็ประสบความล้มเหลว พระองค์จึงทรงสั่งให้มีขบวนแห่, การสวดมนต์ และการเทศนาเพื่อเป็นการชักชวนให้คนทั่วไป ขุนนางระดับรอง และอัศวินเข้าร่วม
อ้างอิง
[แก้]ดูเพิ่ม
[แก้]- สงครามครูเสด
- ประวัติศาสตร์คริสต์ศาสนา
- จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
- จักรวรรดิไบแซนไทน์
- ราชอาณาจักรเยรูซาเลม
- จักรวรรดิเซลจุค
- อาณาจักรครูเสด
- จักรวรรดิละติน
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ สงครามครูเสดครั้งที่ 5
- สงครามครูเสดครั้งที่ 5
- ประวัติศาสตร์ศาสนาคริสต์
- สงครามเกี่ยวข้องกับทวีปยุโรป
- สงครามเกี่ยวข้องกับตะวันออกกลาง
- สงครามเกี่ยวข้องกับไซปรัส
- สงครามเกี่ยวข้องกับเยอรมนี
- สงครามเกี่ยวข้องกับฮังการี
- สงครามเกี่ยวข้องกับโครเอเชีย
- สงครามเกี่ยวข้องกับเนเธอร์แลนด์
- สงครามเกี่ยวข้องกับฝรั่งเศส
- สงครามเกี่ยวข้องกับอียิปต์
- จักรวรรดิเซลจุค
- จักรวรรดิละติน
- บทความเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ ที่ยังไม่สมบูรณ์